Unibertsitatean egiten ditugun jarduerek eta hitzaldiak beti uzten dute zerbait gogoan, eta honek ez da salbuespena izan. Urriko hirugarren astean egindako aste pedagogikoak gure ikasketetan sakontzen lagundu zuen, batez ere, haur hezkuntzan eta horren inguruko gaietan. Urriaren 14an, liburutegiko aurkezpenaren ostean, Montse eta Rocio izeneko bi pertsonak emandako hitzaldiak arreta handia erakarri zuen. Hitzaldi honek, batez ere, haurrei laguntzeko irakasleen funtzioari buruzko ikuspegi zabala eman zigun, baita haurren tratu txarrak eta horien ondorioak ulertzeko garrantziaz ere.
Montsek, hitzaldiaren hasieran, ACEa (Atentzio Zailak Dituzten Haurak) aztertu zuen, hau da, irakasleen eginkizuna haurrei laguntzea egoera zail batean daudenean. Haur batzuek tratu txarrak jasan izan dituzte, eta hori askotan ez da ikusten, baina haurren barnean arrasto sakonak uzten ditu. Hitzaldiaren lehen zatian, tratu txarren hainbat mota azaldu zituen: abusua, abandonua, eta familiaren disfuntzionalitatea. Gure gizartean, gaia tabu bat izan ohi da, eta askotan ez da behar adina garrantzia ematen egoera hauei. Hala ere, Montsek garrantzi handia eman zien gai horiei, eta hala azaldu zuen nola haurren arretaz eta ondo tratatuz egoera horiek saihestu eta konpondu daitezkeen.
Rocio, hitzaldiaren protagonista, bere bizipenak partekatu zituen, eta bere istorioak gure ikuspegia aldatu zuen. Rocio adingabea zenean, harrera-zentro batean bizi zen, eta ikastetxe-aldaketa asko bizi izan zituen. Haurtzaroan, egoera horrek asko markatu zuen, eta Rocio bizitza gogor batean egon zen, beti beste ikasleekin alderatuta. Zentroan bizitzeak, bere ustez, isolatuta sentitzea ekarri zuen, eta ikastetxeetan, ez zuen inoiz gurasoen babesik edo familiaren egonkortasunik. Rocioren kasuak irakasleen rolaren garrantzia nabarmendu zuen: haur horiek arreta berezia behar dute, eta, hala ere, askotan, irakasleek ez dute haurren egoera hori kontuan hartzen. Rocio hitz egin zuen eskolako arazoei buruz, eta garrantzitsua da irakasleek, ikasleen familia egoerak ezagututa, eskolako dinamika eta tratamendua egokitu behar dutela.
Hitzaldiaren ondoren, argi gelditu zen gizartean ez dagoela haur horiek jasaten dituzten egoera zailei behar bezala erantzuteko mekanismo egokirik. Rocioren hitzak, bere bizipenak, adibidez, eskolako irakasleek haurren egoera horiei buruzko kontzientzia gehiago izatea beharrezkoa dela erakutsi zigun. Haur horiek, askotan, ez dute hitz egiteko aukera, eta beldurra sentitzen dute, baina irakasleek jakin behar dute zein egoeratan dauden eta horien araberako hurbilpen egokia egin behar dute. Rocioren istorioak, beraz, garrantzi handia eman zion irakasleen rolaren ondoan, haurren zaintza eta egoera psikologikoa lehenesten dituzten irakasleen prestakuntzaren beharraz.
Hitzaldiaren amaieran, ama zen irakasle bat etorri zen, eta irakasleen eta gurasoen arteko harremanak aztertu zituen. Gizarte-hezkuntzan eta atxikimenduaren garrantzian sakondu zuen, eta haurrek beren ingurune sozialarekin lotura osasuntsu bat izan behar dutela azpimarratu zuen. Atxikimendu-lotura horiek garrantzitsuak dira, haurrak garatzeko eta bere nortasuna eraikitzeko. Horrek guztiak harreman osasuntsuak sortzen laguntzen du, eta haurrak ez dira tratatuak izango beste pertsona batzuekiko moduan. Irakasleek eta gurasoek elkarlanean egin behar dute lan, eta bakoitzak bere eginkizuna bete behar du, haurraren beharrei erantzuteko.
Rocio eta Montse hitzaldian parte hartu ondoren, gure ikuspegia asko zabaldu zen, eta ikusi genuen zenbaterainokoa den irakasleek eta gurasoek duten rola haur bakoitzaren hezkuntza eta ongizatean. Haurren tratu txarrak, familia-egonkortasuna eta ikastetxeetako prestakuntza funtsezkoak dira. Rocioren eta Montseren bizipenek argi erakutsi digute gizartean haurren egoera zailak eta horien tratamendua hobetzeko premia handia dagoela. Irakasleek eta gurasoek eginkizun handia dute haur horiek ondo tratatzen eta laguntzen, eta hori guztia, azkenean, haur horien ongizatean eta hezkuntzan eragiten du.
Amaitzeko, ikasitakoa bizitza profesionalean aplikatzeko aukera izan nahi dugu. Haurren beharrei erantzuteko, ikasleek eta irakasleek elkarlanean jardun behar dute, haurren egoera eta beharrak ondo ezagutuz eta horien arabera eskolako eta etxeko dinamika egokituz. Hori da benetan garrantzitsua: haurren ongizatea lehenestea eta horretarako, elkarrekin lan egitea.
No hay comentarios:
Publicar un comentario